آتل کششی ترکشن

نقد و بررسی آتل کششی دو قطبی

شکستگی های بحرانی: فمور و لگن

اکثر شکستگی ها، صدمات بحرانی محسوب نشده و می توان با آتل گیری استاندارد آنها را مدیریت نمود. اما دو شکستگی خاص وجود دارد که خطر خونریزی شدید و احتمال به شوک رفتن بیمار را به همراه دارد. شکستگی فمور و لگن، صدمات بحرانی محسوب شده و نه تنها با بی حرکت نگه داشتن استخوان بلکه با تلاش برای کاهش خونریزی باید با آنها برخورد شود. استخوان های فمور و لگن، تامین خونی زیادی دارند. در شکستگی این استخوان ها، تمایل خود استخوان به خونریزی بسیار بالاست. همچنین این استخوان در مجاورت سایر عروق بزرگ قرار دارد که ممکن است به وسیله انتهای استخوانی، بریده شده و خونریزی شدید ایجاد کند.

شکستگی فمور با خونریزی شدیدی همراه است. بیمار به آسانی حدود 1 تا 2 لیتر خون از هر فمور از دست می دهد. به علاوه، به دلیل برداشته شدن فشار روی عضلات ران، قطر ران افزایش می یابد. این کار باعث می شود تا حجم زیادی خون درون ران جمع شود که این امر باعث می گردد تا استخوان فمور آزادانه تر خونریزی کند. یک اصل در آتل گیری استخوان فمور شکسته شده این است که نه تنها انتهای استخوانی را بی حرکت نماییم بلکه برای کاهش میزان خونریزی نیز تلاش کنیم. در این حالت از آتل کششی (traction) استفاده می شود. استفاده از آتل کششی دو هدف را دنبال می کند:

1. انتهای استخوان ها در یک راستا قرار می گیرد که این کار به جلوگیری از صدمات بیشتر و کاهش درد کمک می کند.
2. اندازه قطر ران، کمتر خواهد شد که این امر باعث تجمع کمتر خون و در نتیجه اعمال فشار غیر مستقیم بر انتهای استخوانی خونریزی دهنده می گردد.

آتل کششی

آتل کششی یا اسپیلنت تراکشن (Splint Traction) نوعی ثابت ساز پا محسوب می شود که ضمن بی حرکت سازی اندام تحتانی، آنها را در حالت کشش نگه می دارد. شکستگی فمور و بخشی از شکستگی های زیر زانو را می توان با این آتل بی حرکت نمود. همچنین این آتل برای غلبه بر اسپاسم ماهیچه های قدرتمند ران که بر اثر شکستگی استخوان ران پدید آمده است، مورد استفاده قرار می گیرد.

شکستگی استخوان ران به دلیل خونریزی وسیعی که به همراه دارد جزء شکستگی های عارضه دار محسوب می شود. غالبا درد ناشی از شکستگی موجب اسپاسم عضلانی می شود و با وجود توده عضلانی بزرگ در ران، عضلات منقبض شده ران می توانند انتهای شکسته استخوان را جابجا کنند و این موضوع شکستگی ران را خطرناک تر می کند.  این کار سبب می شود تا قطر ران افزایش یافته و علاوه بر صدمات فراوان به بافت نرم باعث خونریزی بیشتری درون ران گردد، که در نتیجه احساس درد بیشتری را نیز باعث می گردد.

آتل کششی ، قطر ران و فضای خونریزی را کاهش داده و استخوان ران شکسته شده را در امتداد مناسب قرار می دهد. این کار به کنترل خونریزی، بهبود درد و کاهش احتمال ایجاد صدمات داخلی، کمک می کند.

به یاد  داشته باشید که لازم نیست از شکستگی ران، مطمئن شوید. اگر ران دردناک، متورم یا تغییر شکل داده است باید همچون یک استخوان ران شکسته با آن برخورد کنید.

در موارد زیر نباید از آتل کششی استفاده کرد:

•   صدمه وارده در فاصله 4 تا 5 سانتی متری زانو یا مچ پا قرار دارد.
•  خود زانو آسیب دیده است.
•  مفصل هیپ آسیب دیده است.
•  لگن دچار آسیب شده است.
• آمپوتاسیون یا کنده شدگی نسبی همراه با جدایی استخوان وجود دارد و اندام دیستال تنها به وسیله بافت مارژینال به بدن متصل است (در این حالت، آتل کششی می تواند باعث جدایی کامل شود).

فواید استفاده از آتل کششی (اسپیلنت تراکشن)

• حجم فضای محل آسیب دیده را کاهش و درنتیجه باعث کاهش خونریزی می شود.
• با بی حرکت کردن موجب کاهش درد می شود.
• جلوگیری از حرکت دو انتهای استخوان از روی هم و به دنبال آن جلوگیری از آسیب های ثانویه از جمله پارگی عروق و شریان فمورال